مدیریت و دکتر نطقی

تاریخ روابط‌عمومی با تاریخ مدیریت، نقاط اشتراک فراوانی دارد و رابطه اش با مدیر مثل رابطه یک حسابدار با مدیر است. دکتر حمید نطقی معتقد بود سخنی که درباره حکومت ها گفته شده در مورد روابط عمومی نیز درست است: «هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی است که دارد.»

۱٫ مدیریت نو

روابط عمومی بر شالوده فلسفه مدیریت نو است؛ این امر نشان می دهد که مسئولیت مدیران وسعت زیادی یافته است. روابط عمومی مدیران را در پذیرش این مسئولیت یاری می کند. «روابط عمومی از مدیریت جدا نیست و با پیوند معنوی و تزئینی که به عنوان چرخ پنجم ارابه، به تنه برخی موسسات می چسبانند فرق بسیار دارد. این روابط عمومی در متن است نه در حاشیه، ضرورت است نه لوکس، در خود مدیریت است نه در بیرون از آن. پس حق داریم که بگوییم هر مدیریتی سزاوار روابط عمومی ای است که دارد.»

۲٫ مسئولیت اجتماعی مدیران

امروزه روشن شده است مدیران و سازمان ها و شرکت ها در مقابل کارکنان، مشتریان و جامعه تعهداتی دارند؛ شاید بیشتر از تعهدات شان در قبال سهامداران. از اینرو پیداست که بحث از روابط عمومی، به عنوان یکی از عنصرهای اساسی فلسفه مدیریت، دیگر جنبه تعارف ندارد. اگر مدیران به مسئولیت بزرگ خود پی نبرده باشند نمی توانند پای در این میدان بگذارند.

۳٫ ارتباط با مدیران و کارکنان

ارتباط موثر نیازمند فرستنده و گیرنده است. در این حوزه، مدیران در مقام گیرنده قرار دارند. درست مانند رادیو، باید مدیران موج فرستنده را خوب میزان کنند. اگر پیامی دریافت نشود درست مثل این است که اساسا فرستاده نشده است. در این صورت، ارتباطی در کار نخواهد بود. اگر مقداری از پیام نرسد و مقداری دریافت نگردد، تداومی در کار ارتباط نخواهد بود و نه کارکنان و نه مدیران هیچ یک نمی توانند روی آن حساب کنند …

۴٫ روابط عمومی حقیقی

دکتر نطقی روابط عمومی را به سه نوع روابط عمومی تنبل (تکرارکار)، تشریفاتی (بله قربان گو) و روابط عمومی حقیقی تقسیم کرده است. ایشان معتقدند روابط عمومی حقیقی، مدیر را تحقیر نمی کند و آبروی او را نمی ریزد. مدیر هم مطمئن است که روابط عمومی در مسایل مختلف طرف او را دارد.

امروزه شیوه های مدیریت به ارزش های انسانی بیش از پیش توجه نموده و مساعی مدیران در معمولی داشتن رفتار عادلانه و سخاوتمندانه نسبت به کارکنان قرین موفقیت بوده است.

روابط عمومی متکی به فلسفه مترقی و انسانی مدیریت نو است که بدون ایمان به دموکراسی جز قالب تهی از آن به جای نمی ماند. از این جهت است که بررسی روح دموکراسی در اداره امور از مهمترین اشتغالات پژوهشگران روابط انسانی است. روابط عمومی می خواهد موسسات را باصطلاح مبدل به «خانه های شیشه ای» سازد. یعنی کوشش آن متوجه این هدف است که از ارتباطات مشکوک و تاریک دور شود، در هر اقدامی هدف روشن باشد و وسایل وصول بدان قابل ارائه به خودی و بیگانه. این روشنائی را با پخش اطلاعات می توان افزود. اطلاعات، هدف ها را روشن خواهد کرد. همه چیز شفاف خواهد شد و اعمال «حسن نیت» ممکن خواهد گشت.